Ongeveer een maand geleden schreef ik een gedicht wat ik voordroeg op het afscheidsfestival van het cafe De Kok en de Tuinman in Rotterdam Noord. Nu, ruim twee weken sinds ik onverwacht en veel sneller dan ik had gedacht afscheid moest nemen, kijk ik terug op het gedicht. Of eigenlijk, ik ben pas net aan afscheid nemen begonnen, of nog niet eens, want het besef dat iemand er niet meer is kan soms lang duren om in te dalen.
Het veranderd enkel van vorm
ben geinteresseerd in je dichtbundel <3
Ik denk dat we allemaal wel een iemand of onszelf herkennen in al hetgeen jouw iemanden zeggen!
Moou naomi!